Cemre artık prenses değilsin şımarıklığı bırak! Yoksa kapının önüne koyarız seni… Ulan adam mısınız siz be? Ben sizin arkadaşlığınıza tüküreyim… Seni tanımak istemiyorum! Senden de o arkadaşlarından da nefret ediyorum! Ne biçim hayat be, anne anneliğini bırakıyor da biz onları bırakamıyoruz işte… Ben anneyim Teyfik, çocuklarım için dünyayı yakarım onların kılına zarar gelsin istemem… Seni bir kere bıraktım bir daha bırakmam, eve döneceksin anladın mı? Bitti o şaşalı günlerim kızım, prenses havalarından çık artık, aynı yerde yiyip aynı yerde yatacağız alışsan iyi olur! Gururumuzu kırdılar, bize pislik muamelesi yaptılar ona saysınlar yüz lirayı! Yarın bir silah alacağım önce, sonra onu öldüreceğim… Ölmek çözüm değil ben denedim hiçbir işe yaramıyor! O yüzden pes etmeyeceksin, çabalayacaksın direneceksin… Annemle Büşra’yı rahat bırak, senin istediğin benim! Hatıraları yakarak kurtulamazsın ki… Ne kadar acı olsa da onlar birer parçamız olarak kalırlar…