Erdem Şanlı: "En sevdiğiniz yıl?"
Lilya İrem Salman: "İki bin beş. Beş yaşımı seviyorum."
Erdem Şanlı: "Ben iki bin on üç yılını garip bir şekilde çok seviyorum. Pes iki bin on üç oynardım. Ben sokak çocuğuydum aslında, yani okak çocuğu dediğim, sokakta Eve gelip çantasını atıp, "Anne ben dışarı çıkıyorum" akşam gelip "Anne ne yemek var" deyip, yemeği yiyip tekrar evden "Baba dışarı çıkıyorum ben" deyip çıkan bir çocuktum."
Lilya İrem Salman: "Hoş geldin elektrikçi çocuk. Ama gülüyorum şu an resmen. Olmuyor."
Erdem Şanlı: "Sen nasılsınız inşallah?"
Lilya İrem Salman: "İyiyim maşallah."
Erdem Şanlı: "Harbiden maşallah."
Erdem Şanlı: "Onlar yazdılar ve bir şey doğaçlamaya ihtiyaç olmuyor çünkü doğaç dediğimiz şeyi aslında veriyorlar yani. Çok güzel yazılan bir hikayenin içerisindeyiz. Conem"