Ben henüz oldukça küçükken bir yaz gençlik kampına gitmiştim. Orada her şey vardı taekwondo, İngilizce, boyama, aynı zamanda drama dersleri de vardı ben daha ilkokuldaydım.
O zaman orada "Aa burası galiba benim alanım burada mutlu olabilirim. Ben buradan devam edeyim bakayım." dedim, o gün bugün oldu.
Lise, üniversite, yüksek lisans derken, ben diğer işlere olan sevgisizliğim sayesinde bu işe olan sevgimi ve inancımı fark ettim. O gündür bugündür böyle devam ediyor.
Aslında bir karakter sizden uzaklaştıkça o karakterle olan bağınız güçlenir, kendine yakın bir karakteri oynamak bence her zaman daha zor.